فرهیخته (؟)

یک ترندی هست که کتاب‌خون‌ها رو ستایش می‌کنن که «به به چه آدم‌های فرهیخته‌ای»
از طرف دیگه ترندی هست که ملت رو بخاطر اتلاف وقتشون با خوندن مزخرفات سطحی در تلگرام و امثالهام سرزنش می‌کنن. بعضا هم همین برنامه‌ها مقصر کاهش سرانه مطالعه کتاب معرفی می‌شن. البته این مسئله زیادی دیگه اغراق می‌شه، نه این که اینا موثر نبودند ولی حالا انگار همه ملت گوشی بدست قبلش کتاب بدست بودن.

حالا در نظر بگیریم دو نفر می‌خوان برای تفریح مطالعه کنند، نفر اول می‌ره یه کتاب داستانی بر می‌داره، نفر دوم یه کانال تلگرام رو می‌خونه. من که هر چی فکر می‌کنم، نمی‌تونم برتری روشنی برای اولی نسبت به دومی قائل بشم. هرچند من خودم مصداق نفر اول هستم ولی خب دلیل انتخابم اینه که همراهی نسبتا طولانی مدت با یه سری شخصیت‌ها و طرز فکر و فرهنگشون برام لذت‌بخش‌تره تا خندیدن به جوک‌های سه خطی؛ نه این که همراهی با اون داستان من رو «فرهیخته»تر می‌کنه.

پی‌نوشت: البته این نرم‌افزارهای پیام رسان و اجتماعی یک مسئله جانبی دارن، و اون این که فرد استفاده کننده مدام می‌خواد اون جا رو چک کنه که چیز جدید اومده یا نه. ظاهر بررسی‌های علمی‌ای وجود داره که این رفتار در طولانی مدت به مغز آسیب می‌رسونه.

---

---

بعدتر نوشت: خب ظاهرا حرف من درست نیست؛ کامنتی که لطف کردن و گذاشتن رو نگاه کنید.