به این امید..

مطلب جدیدی نیست ولی گفتم خوب است دوباره را اول صفحه بیارم

به این امید که نامم جزو ذاکرانش بیاید...

داستان «رابطه بین‌المللی»

 هدیه‌ای ناقابل به ساحت ارباب مهربانی‌ها

گوهرشاد، کفشداری ۱۱

وقت‌هایی که پیش میاد ولی خودت ننشستی از قبل برنامه‌ش رو بچینی

وقت‌هایی که فاصله بین اینکه می‌فهمی قراره بری و اونجایی فقط چند ساعته

این وقت‌ها بیشتر حس طلبیده شدن داری، بیشتر باید تشکر کنی..

قدرت کلمات

من اهل این نیستم که جلوی آدما ازشون تعریف بی‌جا بکنم؛ و این خوبه.

 چیزی که خوب نیست اینه که تعریف به‌جا هم ازشون نمی‌کنم. پشت سر آدما راحت می‌تونم از خوبی‌هاشون بگم ولی نمی‌دونم چرا سختمه خوبی‌های کسی رو جلوی خودش به زبون بیارم. 

چند وقتی است دارم سعی می‌کنم به صورت خودآگاه جلوی این سختی بایستم. بنظرم وقتی کسی سختی خوب بودن رو به خودش هموار کرده و من می‌تونم با چند کلمه حس خوبی بهش منتقل کنم، خیلی بخیلم اگه منم سختی گفتن اون چند کلمه رو به خودم هموار نکنم. خصوصا که خیلی وقت‌ها این چند کلمه تنها روش تشکر از کار یا صفت خوب اون آدمه. 

***

شاید تا حالا مصداقی به این وضوح از ضرب‌المثل «از هر دست بدی از همون دست پس می‌گیری» برام پیش نیومده بود؛ و از اون مهم‌تر هیچ وقت از نزدیک لمس نکرده بودم که کلمات می‌تونن چقدر قدرتمند باشن. یعنی هیچ وقت فکر نمی‌کردم شنیدن یکی دو جمله‌‌ی خوب در مورد خودم می‌تونه این قدر حالم رو خوب کنه. 

خلاصه که از به زبون آوردن خوبی آدما دریغ نکنیم...

 پ.ن:  مسئله‌ای که این اتفاق رو برای من خیلی بهتر کرد این بود که گوینده جمله همان آدمی است که قبلا در موردش این حرف‌ها را گفتم.

وجه اشتراک

صحبت تخمین آماری بود و سوال اینکه «مثلا برای نظر سنجی انتخابات از کجا نمونه‌گیری کنیم که افراد نمونه به یک سمت بایاس نباشن؟»

یکی گفت «برو قبرستون چون همه جور آدمی می‌میره»

همه جور آدمی می‌میره...