.

خب این پست سانسور می‌شه چون دیگه دوز نک و ناله زیاد شده اینجا.

ضعف

اینکه ما زندگی راحت‌تری نسبت به آدم‌های چند هزار سال قبل داریم، با هزینه‌هایی به دست اومده.
یکی‌ش این که ما خیلی ضعیف‌تر هستیم. ما - اگر این سپرهایی که تکنولوژی برامان ساخته را کنار را بگذاریم- بی‌نهایت آسیب‌پذیریم. چیزهایی که خم به ابروی دوهزار سال قبلی‌ها نمی‌آورده، مثل خوردن غذایی که ضد عفونی نشده یا نیش یک حشره کوچک، راحت می‌کشدمان.
 از نظر روحی و روانی هم همین‌طوره. وقتی محیط و اطرافیان و کارهات رو طوری انتخاب ‌می‌کنی که از نظر روانی در آسایش باشی، باید بدونی که داری یه هزینه‌ای رو قبول می‌کنی. این هزینه که سیستم دفاعیت ضعیف می‌شه، که ضربه‌هایی هرچند کم اهمیت، می‌تونه از پا درت بیاره.

جزییات آسیاب‌شدن روح

اومدم به این مدل معروف (+ و +) برای مراحل اندوه انتقاد کنم؛ بعد یک نگاه انداختم دیدم انتقادم وارد نیست. بنده خدا خودش گفته که مرحله‌ها آبشاری نیستن، مثل roller coaster می‌مونن. آدم هی بینشون دست به دست می‌شه.

تا کی بتونه بالاخره از اون میون فرار کنه

شکستنی

پدرمادرها زیاد بچه‌ها را گول می‌زنند. و وقتی فکر می‌کنی به سادگی و محکمی اعتماد کردن بچه‌ها، از این کار بدت می‌آید. این که به بچه بگویی اگر فلان غذا را بخوری، آن قدر قوی می‌شوی که می‌توانی این میز را بالای سرت بلند کنی. این که می‌خواهی بچه را ببری أرایشگاه ولی بگویی می‌رویم پارک که با اشتیاق حاضر شود و دست تو را بکشد که زودتر برویم.

قضیه بدتر از این هم هست. اگر بچه فریب نخورد، اگه فکر کرد و تصمیمی که دلت می‌خواست را نگرفت، باز هم از چیزی فرار نکرده. چون معمولا اینجا عنصر زور ظاهر می‌شه. انگار یه پیامی رو ناخودآگاه می‌فرستیم که «به نفعته گول بخوری»

خب خوبی بچه‌ها اینه که به ندرت چیزی از این قضایا یادشون می‌مونه. این که تعمیم دادن رو بلد نیستن. فردا اگر چیز دیگری بگویی باز اعتماد می‌کنند. مثل اسکلتشان که در دوران جنینی نرم است و انعطاف‌پذیر، اعتمادهاشان هم هنوز شکستنی نشده.
بعدترها ولی، جنسش شیشه‌ست و وقتی بشکند تکه‌هایش مجروح می‌کند.

برای چشمانت ۲

ابرها و پرنده‌ها
 ماه و ستاره‌ها
همه از خورشید دلگیر می‌شوند
وقتی که  عینک آفتابی چشمانت را بپوشاند.

پیامک سرگشاده

تولدت مبارک مهربون‌ترین :') فداتون بشم الهی.